Intimiteit, erotiek en liefde vormen de centrale thema's van de tentoonstelling Tender Prey die binnenkort plaatsvindt in Arti et Amicitiae en outLINE. "Liefde" wordt echter niet geïnterpreteerd als een abstract of universeel ideaal: de deelnemende kunstenaars richten zich in hun werk op de liefde an sich: het onverzettelijke verlangen naar intimiteit met alle consequenties van dien: euforie en weemoed, verlatings- en bindingsangst en geestelijke instabiliteit.

De curatoren Marc Hulson en Mariëtte Renssen stelden zich tot doel om een serie werken samen te brengen waarin het verlangen om te versmelten met De Ander wordt gerelateerd aan de subjectiviteit van persoonlijke ervaringen en privé-fantasieën. Tender Prey weerspiegelt hiermee de intentie om een tegenwicht te bieden aan exhibitionistische clichees waarvan de massamedia tegenwoordig zijn doordesemd. De tentoonstelling is in dat opzicht vóór alles een collectie van gevisualiseerde verhalen over de labyrintische krochten van de liefde.

Tender Prey toont een breed spectrum van de wijze waarop kunstenaars met deze thematiek omgaan. Obsessiviteit, voyeurisme, fetisjisme, ironie, symboliek of pathologie; de kunstwerken weerspiegelen transformaties in de verhouding van Het Individu tot De Ander met al te bekende gevolgen: volledige versmelting, erotische obsessie, spirituele afsplitsing, emotionele slavernij en onteigening van het Zelf. De curatoren maken echter omtrekkende bewegingen: pornografie vormt geen onderdeel van het tentoonstellingsconcept. Veeleerder zijn subtielere uitingen van erotiek gekozen, zoals het spel van macht en onderwerping of uitingen van een fantasie waarin het fysieke en spirituele domein van de liefde een allegorische vorm aanneemt.

In Tender Prey openbaart zich tevens de intimiteit die de kunstenaar met zijn medium en onderwerp heeft ontwikkeld. Een intimiteit, overigens, die geladen is met een ambiguïteit voortkomend uit het besef dat De Ander een entiteit is die -zowel in het leven als in de kunst- nooit werkelijk kan worden doorgrond. Deze fascinerende, maar complexe interactie tussen object en subject is ingebed in de intimiteit van fysieke handelingen in een tekening, schilderij of sculptuur, maar ook in de mogelijkheden die de fotografische en filmische media bieden om deze intimiteit te verdiepen en een plaats te geven. Een doorlopend videoprogramma is onderdeel van de tentoonstelling en Cees Maris (filosoof) geeft op donderdag 30 oktober a.s. een lezing met daarna een discussie, geleid door Florence Tonk en Arjan Post. De avond zal om 20.00 uur beginnen.

with: tariq alvi, stefan banz, hans bellmer, gillian carnegie, nick cave, francesco clemente, michael curran, steve dwoskin, david haines, marc hulson, pierre klossowski, paul kooiker, kiki lamers, bas meerman, arno nollen, cathy de moncheaux, susan morris, leoni oostvogel, roma pas, esther planas, thom puckey, paul de reus, mariëtte renssen, alex schady, bea stienstra, rein jelle terpstra.

Rein Jelle Terpstra: Sinds enkele jaren verzamel ik amateurbeelden; ik heb nu een verzameling van zo'n 20.000 beelden. Voor Tender Prey wil ik een selectie maken van misschien 100 foto's. Ik selecteer deze foto's op wat het verhaal over Tender Prey bij mij oproept. Waar een bepaald aspect van Tender Prey -het voyeurisme- grotendeels wordt gesimuleerd of gereconstrueerd, zal in outLINE werk te zien zijn over de één op één relatie tussen de fotograaf en de gefotografeerde. outLINE neemt hierbij een positie in die zich naar Arti verhoudt als een satelliet om een planeet. Vanuit deze positie probeer ik een soort over-all blik te werpen op het menselijke thema van deze tentoonstelling, wat mij zo aanspreekt. Ik kies voor een sobere presentatie; ik ben terughoudend in de vormgeving omdat een te sterke inmenging van mij ten koste kan gaan van de helderheid van het idee: een doorlopende diavoorstelling op een scherm.

Ik wil twee verzamelingen laten zien. De eerste is die van een vrouw die gedurende een aantal cruciale jaren van haar leven is gefotografeerd. In haar jaren van jonge vrouw naar een vrouw van middelbare leeftijd is zij , waarschijnlijk door haar echtgenoot, liefdevol gefotografeerd. Deze foto's troffen mij door hun ontwapenende, ontroerende poses. Een andere deelverzameling is verboden foto's. Iemand, waarschijnlijk een sexueel opgewonden jongeman, heeft badende en zonnende vrouwen gefotografeerd. Bij deze foto's kan je proeven dat ze stiekum zijn genomen. Ze hebben suspence. De prooi: in de eerste plaats als object van projectie, daarna als een vorm van toeëigenen. Toeëigenen, omdat je weet dat zij er altijd zal zijn voor jou, altijd kun je naar haar blijven kijken, al is ze ver weg of heeft ze je verlaten. De projectie heeft ruim baan, geen realiteit die haar nog kan sturen of stoppen.

En wie is de voyeur? Al die mannen die achter die camera's aan het turen waren? Of ikzelf, die in een verduisterde kamer naar al die projecties zit te kijken?